بررسی تأثیر به‌کارگیری مدل مراقبتی مشارکتی بر کیفیت زندگی مصدومین شیمیایی مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه

این پژوهش یک پژوهش بیمه تجربی است که در آن گروه کنترل و آزمون یکی هستند. در این پژوهش تأثیر متغیر مستقل اجرای مدل مراقبتی مشارکتی بر متغیر وابسته کیفیت زندگی مورد بررسی قرار می‌گیرد. در این پژوهش تک گروهی به طرح آزمون قبل و بعد 2 متغیر وابسته قبل از مداخله در متغیر مستقل مورد سنجش قرار می‌گیرد. سپس متغیر وابسته اعمال می‌گردد و بعد از گذشت مدت زمان مناسب، مجدداً متغیر وابسته اندازه‌گیری می‌شود. این مطالعه به منظور بررسی تأثیر بکارگیری مدل مراقبتی مشارکتی بر کیفیت زندگی مصدومین شیمیایی مبتلا به انسدادی مزمن ریه در بیمارستان ساسان شهر تهران انجام گرفته است. پزشک ابتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه بوده و توانایی در انجام فعالیت‌های مراقبت از خود تأیید گردید. تعداد 36 بیمار در گروه سنی 30 تا 54 سال در نظر گرفته شد. مشکلات مراقبتی و نیز کیفیت زندگی قبل از انجام مداخله با استفاده از پرسشنامه طراحی شده و پرسشنامه استاندارد SF-36 بررسی شد. در ارزیابی نهایی برای سنجش تأثیر اجرای مدل مراقبتی مشارکتی بر میزان کنترل عوارض و علائم و همچنین تغییر کیفیت زندگی، بیماران مجدداً این متغیرها مورد ارزیابی قرار گرفتند. پس از اتمام مراحل اجرایی جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم‌افزار اس.پی.اس.اس استفاده شد. در بررسی کیفیت زندگی در زیر بعدهای برآیند قبل و پس از مداخله شامل عملکرد فیزیکی، محدودیت نقش فیزیکی و درد قبل و پس از مداخله، آزمون آماری تی زوجی اختلاف معنی‌داری نشان داده است. (p<0.05) همچنین در بررسی میانگین نمره کیفیت زندگی در زیر بعدهای برآیند روانی قبل و پس از مداخله شامل سلامت روانی، محدودیت نقش روانی و عملکرد اجتماعی، آزمون آماری تی زوجی اختلاف معنی‌داری نشان داده است. (p<0.05) بررسی نمره کل کیفیت زندگی قبل و پس از مداخله نشان‌دهنده آن است که میزان این متغیر نیز از 7/29 به 3/34 افزایش یافته است. آزمون آماری تی زوجی اختلاف معنی‌داری نشان داده است. (p<0.001) بنابراین براساس نتایج داده‌ها و یافته‌ها می‌توان ادعا کرد که فرضیه پژوهش تأیید گردیده است. مطمئناً اجرای مدل به‌صورت عملی و با امکانات مناسب و در زمان طولانی‌تر می‌تواند آثار خود را به‌صورت مشهود و قابل ملاحظه نشان دهد و تأثیر خود را حتی در مواردی از قبیل بهبود الگوی داروهای مصرفی بیماران و کاهش عوارضی از قبیل عفونت‌های تنفسی، سطح فعالیت و در نهایت بهبود وضعیت تنفسی بیماران نیز نمایان کند.